Thobeka noemt een aantal dingen die veranderd zijn: ‘School gaat wel en dan weer niet door, je sport stopt ermee, je kan je vrienden niet meer zien, je weet niet of je stage doorgaat. In het begin was het wel chill ofzo, omdat je niet naar school hoefde enzo. Maar hoe langer het duurde en hoe meer je zeg maar wist wanneer het pas voorbij zal zijn, raak je wel in een soort van dip.’

Het heeft niemand goed gedaan. Je zag het via social media. ‘Volgens mij gaat het niet helemaal goed met diegene’, dacht ze soms. Het enige leuke wat Thobeka betreft is dat je in het begin van de crisis nog weleens naar buiten kon met lekker warm weer.

Thobeka heeft op dit moment alleen stage en geen lessen. Ze loopt stage op een conferentiecentrum in Dalfsen. Bezoekers krijgen hun eten op hun kamer. Thobeka loopt daar stage voor de horeca, maar er is weinig te doen. Ze heeft als alternatief geholpen met schilderwerk. De school gaat hier gelukkig coulant mee om.

Thobeka verwacht dat het nog wel even duurt met de coronapandemie. Ze denkt zeker tot de zomer en daarna zullen er sporen zichtbaar blijven in de samenleving. Ze maakt zich niet echt zorgen, maar ze vindt de situatie echt niet leuk. Het scheelt dat Thobeka een dagritme heeft. Driekwart van haar klas zit thuis en heeft nu geen les en geen stage. Wat dat betreft heeft zij geluk.

Thobeka vindt dat de lonen in Nederland niet altijd eerlijk zijn verdeeld. Als je ziet wat een voetballer verdient en wat een arts verdient, dan is dat verschil zo groot.
Eigenlijk heeft Thobeka een heel fijn leven en vindt ze dat het goed gaat in Nederland. Het is niet makkelijker geworden, maar ze heeft nog goed. Laatst sprak ze daar met haar moeder over, dat er mensen zijn die het veel slechter hebben. Thobeka zou ook niet veel aan Nederland veranderen. Ze vindt het belangrijk dat we omzien naar armere landen, mensen daar hebben medicatie en eten nodig.