Vrijdag 10 november zal Stieneke van der Graaf vanaf 15.00u de Thuisgevers en Hulp4Oekraine bezoeken. Dit bezoek staat in het teken van de week van de barmhartigheid. Het bezoek aan Kampen en Grafhorst maakt deel uit van een reeks bezoeken die het Kamerlid deze week brengt in het kader van de zeven werken van barmhartigheid. Zo zal zij gevangenen bezoeken met stichting Exodus, koken en eten met bewoners in een locatie van Sprank in Zuidhorn, meewerken bij de voedselbank in Smallingerland en Groningen, met christelijke ontwikkelingshulporganisaties vraagt zij aandacht voor schoon drinkwater wereldwijd. Ook zal zij het licht werpen op het Nationaal bergingsprogramma voor vermiste vliegers uit de Tweede Wereldoorlog, dat er kwam op haar initiatief. Om onze bevrijders de laatste eer te kunnen bewijzen en voor nabestaanden en gemeenschappen in Nederland betekenisvol is.

Van der Graaf, zelf woonachtig aan de rand van de binnenstad in Groningen, is geraakt door het toenemend aantal daklozen in Groningen. ‘Ik zie in de buurt van mijn eigen woning steeds meer mensen die noodgedwongen op straat leven’, zegt Van der Graaf. ‘Dat raakt mijn hart, iedereen verdient een warm thuis. Ook mensen die in Nederland een veilige woonomgeving zoeken. Mensen die vanuit Oekraïne gevlucht zijn of via de asielprocedure statushouders zijn geworden.‘

Van der Graaf heeft contact gezocht met de lokale fractie van de ChristenUnie Kampen om haar de barmhartigheid die de Kamper samenleving in het landelijk nieuws heeft gebracht te laten zien. Zo zal ze in gesprek gaan met de kartrekkers van beide projecten om helder te krijgen welke punten ze in Den Haag aan het voetlicht moet brengen.

Het Tweede Kamerlid en kandidaat voor de ChristenUnie wil juist in de week richting 11 november aan de slag. Op deze datum vieren veel Groningse kinderen namelijk het feest van Sint Maarten. ‘Sint Maarten is een feest van barmhartigheid, van omzien naar elkaar. Hij deelde de helft van zijn mantel met iemand die op straat leefde. De boodschap die ik wil uitdragen is dat we ons mogen inzetten voor de mensen die het zelf niet redden. Als samenleving moeten om hen heen staan.’