“Nog vier jaar in de raad, daar zou ik voor gaan. Maar als alles politiek meezit, dan wordt het vier jaar wethouder. Dat is even schakelen. Als raadslid mag je de richting aangeven, de kaders bepalen.  De raad besluit over wat we gaan doen, wat daarvoor nodig is en wat dat mag kosten. Het college gaat dat beleid dan uitvoeren. Aflopen jaren jeukten mijn vingers wel eens. Ik merkte bij mezelf dat ik graag iets verder het proces in zou willen: meer sturen op de uitwerking. Dat is dan ook waar voor mij de uitdaging ligt in het wethouderschap. Hoe vertaal je de politieke wensen van de raad in concreet beleid, dat goed uitpakt voor de burgers in het algemeen. En hoe houd je ruimte voor maatwerk waar dat nodig is. In het coalitieprogramma staat, dat we het wijkgericht werken verder willen uitbouwen. Als coördinerend wijkwethouder zal ik daar extra aandacht aan geven. Ik wil graag dat alle burgers van Kampen zich uitgenodigd voelen om mee te denken over hun eigen leefomgeving. Meedoen maakt dat mensen elkaar ontmoeten. Iets samen met de ander doen, maakt gelukkiger. Het past ook precies bij de visie van de ChristenUnie: omzien naar je naaste. Ik ben dan ook blij met mijn portefeuilles: sociale zaken, WMO en onderwijs. Participatie loopt als een rode draad door deze drie portefeuilles heen.”