Iedereen wil zelf beslissen. Zelf bepalen wat men wil. Dat motiveert en stimuleert de mens om keuzes te maken. Het leven invulling geven aan wensen en behoeften zonder dat iemand zich daarmee bemoeit. Het kan, maar welke prijs betalen we daarvoor?

Het individu staat centraal. Wij willen iets, zelfs als dat gevolgen heeft voor de omgeving. Het wordt tijd dat de autonomie (het zelfbeschikkingsrecht) van de burger verandert. De mens kan vrijheid niet aan. Het vooruitgangsprincipe, namelijk ‘alles moet kunnen’, moet maar eens onder de loep worden genomen.

De keuzes die wij als samenleving maken op het gebied van gemak en het te allen tijde verkrijgen van stroom/energie is er één die onder druk moet komen te staan. We zijn verslaafd aan energie. Alle apparaten aan de lader. Altijd op het internet. Alleen al de ICT-sector die onze digitale communicatie mogelijk maakt verbruikt 10 procent van alle elektriciteit in de Europese Unie. Onze houding is een probleem.

Leven in een vrij land is kostbaar, maar dat kent grenzen. Zonder grenzen of regels ontstaat er chaos. De mens is niet intrinsiek gemotiveerd dat hij of zij (altijd) zelf verstandige beslissingen neemt. Daar moet sturing op zitten. Sturing welke ook kan aangeven waarom iets nodig is. De aarde wordt een rommeltje omdat de mens zich niets meer laat gezeggen. Met het vliegtuig op vakantie, vaak douchen, altijd alles aan hebben staan, etc, etc. We doen het omdat het kan, omdat het moet. Zonder schaamte. Een stempel in het paspoort na elke vlucht met een limit van twee vluchten per jaar, is dat de oplossing? Waarschijnlijk niet. We hebben de mond vol van duurzame mobiliteit maar als we het praktisch moeten maken zijn we niet thuis en ik ook niet.

De verslaving mag wat kosten. Landschappen vol met energieopwekkende apparaten (over productie, Co2 neutrale voetprint en circulariteit maar te zwijgen) wat vaak niet ten goede komt aan biodiversiteit en het in stand houden van voldoende flora en fauna.

Bewuster leven. Waardevol omgaan met de Schepping, aarde, mens en dier. Laten we wat minder van onszelf en van de ander vragen en wat meer rood kleuren van schaamte.

Want als de behoefte aan energie vermindert dan hoeft de vraag niet constant te blijven of te worden verhoogd. Met als gevolg, minder landschapsvervuiling en een schonere omgeving. We zijn er nog niet. Hebt u gedachten of ideeën hoe de bewustwording kan worden aangemoedigd en hoe we ons kunnen ‘omvormen. Laat het ons gerust weten.