Goedemorgen Nederland,

Misschien begin je de dag - net als ik - aan een keukentafel zoals deze.
Waar ik nu rustig schrijf, was het net nog een drukke boel.

Het is zo’n tafel waarvan er in Nederland miljoenen staan.
Rond of rechthoekig, strak design of juist gebruikt en gebutst.
In een rijtjeshuis, in je flat of in een rommelig studentenhuis.

Daar ontmoet je elkaar.
Daar praten we over wat ons bezighoudt.
Over school, de rekeningen of die zieke vriendin.

We vallen er even stil en zoeken naar woorden.
Naar wat het leven waarde geeft.
Naar wat je mist, wat je anders zou willen.

We dromen er en maken nieuwe plannen.
Voor jezelf, je gezin, je bedrijf.

Daar, aan die tafel, nemen we de grote beslissingen van ons leven.
We voelen er ook hoe groot de invloed van politieke keuzes op ons leven is.

Vaak maakte Den Haag ik-gerichte keuzes voor de korte termijn.
Groen moest wijken voor grenzeloze groei.
‘Samen leven’ werd steeds meer ‘ieder voor zich’.
Wie z’n best doet, kan een winnaar zijn.
Wie verliest, heeft het aan zichzelf te danken.

Maar zijn die keuzes niet de leugens van onze tijd?
Ik geloof van wel.

Want de gevolgen zien we om ons heen:
Meer mensen zonder huis.
Meer jongeren met schulden.
Gokken en drugs zijn bijna normaal.
Versteende wijken worden heter, onze sloten zijn vies.
Groningen trilt en Limburg overstroomt.

Het moet anders.

Ik wil, als aanvoerder van de ChristenUnie, beginnen aan die tafel.
Zoals Jezus ons al voordeed: anderen opzoeken, je brood delen.
Ontmoeten, luisteren en zien.
Een plek bieden aan iedereen.
Omdat élk leven waarde heeft.

We leggen op tafel wat we écht verlangen:

Samen leven in plaats van alleen.
Genoeg in plaats van meer, meer, meer.
Een bloeiende buurt, bloeiende natuur.

En daarom ga ik voor keuzes die dát mogelijk maken.
Die ruimte geven.
Deze brief is ook een uitnodiging aan jou.

Wat zijn de dromen aan jóuw tafel?
Waar kunnen we iets veranderen?
Wanneer schuif jíj aan?

Laat het me weten, want ik ga aan de slag.
Wíj gaan aan de slag.

Als één #teamCU.

Mirjam Bikker