Als hij 17 is, is hij van de één op de andere dag boer. Er zit niets anders op. Zijn vader krijgt een ernstig ongeluk op het familiebedrijf. “Ik ben in één dag volwassen geworden.”

Jan-Willem Schutte is 49 jaar, heeft samen met zijn vrouw Jennita drie prachtige dochters en een mooie boerderij op Kampereiland. Een gepassioneerde boer, net als zijn vader dat was. Die stond aan de basis van het succes van zijn onderneming. Schutte’s vader zou eigenlijk leraar worden, op aandringen van zijn moeder. Maar toen de kans zich voordeed pachtte hij een bedrijf aan de Buitendijksweg en later op Kampereiland.

Die boerderij, waar hij nu nog altijd melkveehouder is, is een plek met een verhaal. Een pijnlijk verhaal, want het is de plek waar zijn vader een ernstig ongeluk kreeg. Hij viel van een zolder en zou nooit meer helemaal herstellen. “Hij heeft nooit meer een koe gemolken”, zegt Schutte als hij even mijmert over het verleden. “Ik kan me het moment nog wel herinneren ja. Ik zat in maatschap met mijn ouders. Van de ene op de andere dag werd ik geacht volwassen te zijn. Met alles wat daar bij komt kijken.”

“Eerst zit je in een soort waas, maar daarna dringt het door en komt het aan op keuzes maken, ondernemerschap, handel drijven, investeren. Maar ook: welke richting gaat mijn bedrijf op, welke stip zet ik op de horizon? Het was niet altijd makkelijk natuurlijk. Ik heb dat als een zware verantwoordelijkheid gevoeld, ja.” Maar als hij even daarna door de weilanden wandelt en de koeien voert, glundert hij. Hij geniet zichtbaar van het boerenleven, het is hem op het lijf geschreven.

“Weet je, het is maar goed dat ik in die tijd, als 17-jarige, niet alles heb kunnen overzien. Dat helpt je op dat moment om er voor te gaan. Ik heb alles in de praktijk mogen leren. En daar ben ik mijn ouders en familie erg dankbaar voor.” Inmiddels heeft hij zijn bedrijf mooi kunnen laten groeien. Naast het houden van melkvee, laat Schutte een deel van zijn melk verwerken tot kaas en verkoopt die aan winkels in de regio.

“Als ik terugkijk op mijn leven tot nu toe vind ik het eigenlijk wel heel logisch dat ik in de politiek terecht ben gekomen”

Maar Schuttes interesses zijn altijd breder geweest. Breder dan de boerderij en breder dan zijn eigen leven. De link naar de politiek is vanuit de context van zijn verleden een heel verklaarbare. “Als ik terugkijk op mijn leven tot nu toe vind ik het eigenlijk wel heel logisch dat ik in de politiek terecht ben gekomen”, zegt hij. “Ik was vroeg een verantwoordelijk persoon en dat is me ergens in de genen gaan zitten.”

18 jaar geleden kwam het moment dat hij gevraagd werd om politiek actief te worden. Er volgde een ja. “Ik voel me aangetrokken tot brede maatschappelijke discussies en thema’s. Ik wil graag mijn bijdrage leveren. Ik vind ook overal wel iets van. En ik zie graag dat mensen het goed hebben, dat er harmonie is, dat we een samenleving hebben waarin het goed wonen, werken en recreëren is.”

“Ik zie graag dat mensen het goed hebben, dat er harmonie is, dat we een samenleving hebben waarin het goed wonen, werken en recreëren is.”

In die 18 jaar behandelde hij alle thema’s. Van onderwijs, cultuur, sociale zaken tot financiën en ruimtelijke ontwikkeling. “Ik heb ontzettend veel geleerd. Het verrijkt je enorm als mens. En als je me vraagt naar welk onderwerp nu mijn hart heeft, of waar ik voor wil strijden, dan zeg ik: voor alles. Ik vind het belangrijk dat we een bestuurderspartij zijn in Kampen. Dat we verantwoordelijkheid nemen op alle fronten, dat we beslissingen durven nemen, ook als ze pijnlijk zijn.”

Hij doelt bijvoorbeeld op de bezuinigingen van de afgelopen vier jaar. “We hebben altijd goede afwegingen willen maken tussen wat kan en wat niet. Ons uitgangspunt is daarbij dat de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen. Maar was de bezuinigingsronde pijnlijk? Ja, maar wat moet, dat moet. Het gaat erom dat je betrouwbaar bent en de we deze stad en gemeente mooier doorgeven dan we hem kregen.”

Beslissingen durven nemen, daar komt hij regelmatig op terug. Hij hekelt in die zin politici die veel durven roepen, maar weg lopen als het spannend wordt. “Ik ben ooit bij de ChristenUnie beland vanwege haar betrouwbaarheid. Een keuze kan nog zo lastig zijn, je moet eerlijk zijn. En wat ik daaraan kan toevoegen is ondernemerschap. Dat past bij een partij als de onze.”

Wat dat betekent? “Ik wil gaan voor de balans tussen de jonge en oudere generaties, wil me inzetten voor een breed palet aan voorzieningen in de stad en in de buitengebieden en investeren in onderwijs, cultuur en werkgelegenheid. Zodat iedereen het goed heeft in onze stad.”